Eg kan ikkje la vera, eg må seia det som det er, på pur hjelmelandsk: Det eg nettopp opplevde var ein feiande flott revy, som dei hadde lova i sjølve tittelen.
«Hjelmelandsrevyen 2014: Feiande flott!» tar føre seg mykje. Blant anna fleire av dei sedvanlege problema ein heilt vanleg hjelmelandsbu stadig møter: Alt frå når Felleskjøpet har halv pris på alt ein kan sjå, og kjøpelysta tar fullstendig overhand, til når feiaren kjem berre for å skapa seg og gjera seg vrang, eller ikkje minst den ikkje-vaskbare og langtidssittande silolukta som me må streva med dag etter dag.
Korleis sentraliseringa vil setta våre liv på spel, når heile det offentlege vesenet forblir surrande rundt i vårt lille Hjelmeland-univers utan vegnamn, får me òg ein kikk på.
Ein får sjå ungdomstaxien, eller bør eg kalla han prinsipptaxien, som skal paragrafera ditt og datt for å gjere seg vanskeleg. Ein får sjå god kommunesatire og Hjelmeland sin einaste kjendis, nemleg fylkeskånå. Dei strevsame hyklarane ein finn i kvart eit samfunn får me òg portrettert.
Det er klart at ikkje alle som står på scenen er like flinke til å syngja, men uansett korleis vokalane utspelar seg, står det instrumentale støtt i bakgrunnen, same kor mykje haltande karaokestøy som kan bli tilfelle. No var det aldeles ikkje så gale, altså. Spesielt ikkje når Mathilde Jordal Breivik entra scenen med sin stemme, det er då me forstår at stemmeprakt òg er å oppdriva i teaterlagets repetoar.
Lyrikken som er laga til revyen er bra. Blant dei 24 innslaga i dei to aktene er det Magnar Riveland sine tekstar som skil seg særleg ut.
Det skal ikkje stå på mangel på imitasjonar i denne lokalrevyen. Tvert i mot: Eldfinn Austigard får sin eigen velfortente ballade frå Morten Hetland. Same person lagar òg ein skarp Åsmund Sigmundstad på scenen. Men det er ingen som passar like godt inn i rolla si som Nina Gjestvang-Knutzen når ho er ei blond, fjollete og heller dum ung tenåringsjente.
Improvisasjonen frå Øyvind Pedersen, når han byter mellom fleire forskjellige utanlandske songsjarmørar på måfå, er òg særdeles latterframkallande. Eller når same mann drar populærmusikk inn i det som utviklar seg til ein aldri så liten medley.
Dessutan er det kjempekarsleg når to eldre herremenn, Anders Smith og Peter Sigmundstad, driv sin trubadur med kontrabass og gitar.
«Hjelmelandsrevyen 2014: Feiande flott!» er utvilsamt ein godt laga og underhaldande revy, gjennomsyra av fleire treffande tema. Likevel kan ein lett argumentera for at den passar best for dei litt eldre, men det er vel sånn det skal vera? Ein kan ikkje treffa alle på ein og same gong. Det må rettas ein stor takk til alle skodespelarane for ein flott levert revy, det ligg mykje arbeid bak ei slik førestilling og dei fortener all skryt og ros. Det blir ein terning med heile fem auger frå Mitt Hjelmeland denne gongen.
Til slutt må eg spørja: Er det berre eg som ynskjer å sjå Øyvind Pedersen som Jeppe på Bjerget?
